Een goed begin van het nieuwe jaar!

Daar zijn we weer! Aller eerst nog de beste wensen voor het nieuwe jaar! Vandaag mag het nog gezegt worden..
In Suriname zijn we knallend en feestend het nieuwe jaar in gegaan met een lange en leuke oudejaars dag!
Op 31 december begon het feest in de stad al in de vroege uurtjes. Om 10uur, na ons ontbijt, gingen we met alle huisgenoten richting het centrum. Ik had verplicht verlof van mijn stage wat dus mooi uitkwam!
Zo veel mensen, zo vroeg al bij elkaar, allemaal dansens en springend door de straten van Paramaribo! Echt gaaf om dit eens een keer mee te maken.
Om 12.00u was de pangari estaffette, of te wel, kilometers lang honderdduizend klappers aan elkaar gemaakt afsteken in het centrum van de stad. De hele dag hebben we tussen het feestende publiek en het knallende vuurwerk gestaan. De filmpjes zijn op facebook en youtube terug te vinden. Ik begrijp nu heel goed waarom al die Surinamers zo enthousiast waren wanneer ik vertelde dat ik kerst en oud en nieuw in Suriname zou vieren...
In de vroege avond zijn we naar een besloten feest van een sportvereniging gegaan, ook dit weer met het hele huis. Hier kwamen we via onze huisbaas terecht. Na enkele uurtjes gedanst te hebben was het tijd om om 22.00uur richting huis te gaan om gezellig oliebollen te bakken en met z'n alle op straat een drankje te drinken en om 00.00uur vuurwerk af te steken!
Een heel raar gevoel moet ik zeggen. Met je korte broek en topje aan, in een ander land en totaal geen nieuwjaarsgevoel proosten op het nieuwe jaar. Het was echt heeeel raar.
Nieuwejaarsdag hebben we lekker rustig aangedaan en zijn we savonds gezellig gaan uiteten met enkele huisgenoten.
Vroeg naar bed want we gingen de volgende dag weer op trip!

2 januari 2014, 08.00 's ochtends. Weer vroeg uit de veren want dit keer gingen we naar Raleighvallen. Een plek in het binnenland waar ik alleen maar mooie verhalen over gehoord had. We zouden er ongeveer vier uur met de bus en dan nog drie uur met de bus over doen maar uiteraard verliep onze reis niet zoals gepland... vandaar zouden..
Na een busreis van ongeveer 3 uur roken we opeens iets vreemds en hoorde we rare geluiden onder de bus vandaan komen. Het bleek de achteraandrijving van de bus te zijn. (Vierwielaandrijving). Van de heren heb ik aangenomen dat de aandrijfas van de achterste wielen kapot was, waardoor we alleen nog maar op de voorbanden konden rijden.Een heel gedoe dus in de brandende zon. We zijn op slakkentempo toch doorgereden omdat we in the middle of nowhere stonden en er geen bereik in het gebied was. Na ongeveer 2uur bereikten wij Witagron, de plek waar wij op de boot zouden stapppen om verder te varen naar Raleighvallen. Gelukkig verliep deze boottocht wel zoals het moest en bereikten wij 's avonds Raleighvallen en de accommodatie waar wij de komende drie nachten zouden overnachten.
Na een heerlijk diner vroeg de hangmatten in want dag twee werd een pittige dag!
Al vroeg werden we gewekt door de geluiden van alle verschillende dieren in de omgeving. Na een stevig ontbijt begonnen we aan de wandeltocht naar de 240m hoge berg genaamd Voltzberg. Na 2,5 uur omhoog gelopen te hebben bereikten wij dan eindelijk de top van de Voltzberg! Het was een pittige route en door de hoge luchtvochtigheidsgraad ook een enorme zweettocht, maar het uitzicht op de top van de berg maakte alles goed! Een geweldig plaatje waar we even met z'n alle van genoten hebben. Na foto's gemaakt te hebben begonnen we weer aan onze tocht terug naar beneden. Na 1,5 uur lopen bereikte wij de watervallen waar we heerlijk konden afkoelen.
Uitgeput maar voldaan hebben we na het lekkere avondeten vroeg onze oogjes dicht gedaan.
Op dag 3 zijn we begonnen met een vroege wandeling naar de airstrip van Raleighvallen om daar de zonsopgang te zien en te genieten van de dieren die langzaam wakker werden. Om 06.00u liepen we sportief en niet allemaal even wakker richting de airstrip.
Na deze ochtendwandeling en een lekker ontbijtje gingen we per boot naar de overkant van de rivier om vanaf daar een wandeling naar de moedervallen te maken. De moedervallen waren grote stroomversnellingen waar we lekker een uurtje van het zonnetje hebben kunnen genieten. Martijn(Ja daar komt weer een dierenverhaal!!) Had het zo warm dat hij samen met enkele andere een duikje ging nemen in de rivier. We waren al gewaarschuwd voor sidderaal in het water maar dat zou bij de moedervallen reuze mee vallen. Uiteraard was Martijn weer de dupe en kreeg een elektrische schok van een sidderaal... gelukkig wel een klein schokje!
Blijkbaar zijn de Surinaamse dieren toch niet zo blij met de limburgse avonturier!
Na dit avontuur gingen we terug naar ons kamp waar we lekker gezwommen hebben in de rivier vol met Piranha's...
In de late middag zijn we op een klein strandje verder op gaan zwemmen, voetballen en zijn de jongens gaan vissen.Martijn's geduld werd beloofd want hij ving hier zijn eerste Piranha!!
Met veel trots presenteerde hij de piranha aan de rest en maakte een einde aan het leven van de piranha. Bij terugkomst op het kamp heeft hij samen met de kokkin de piranha schoongemaakt en bereid.
Zoals de thuisblijvers weten, is vis niet mijn favoriete gerecht. Omdat mijn mannetje zelf een piranha gevangen had heb ik mij over mijn afkeer tegen vis heen gezet en toch maaer een stukje geproefd. Jaaa Mam het is echt waar! We hebben het gefilmd, mocht je me niet geloven!! haha
Wij, Saskia en ik, zijn na dit avontuur vroeg gaan slapen en de heren, Martijn en Floris hebben nog tot in de late uurtjes mee gefeest met de dorpsbewoners die een feestje hadden.
Zondag was het helaas weer tijd om onze spullen in te pakken en richting Paramaribo te vertrekken. Vol goede moed stapte wij in de boot... ( de boot die zaterdag opeens kapot was, de motor was ermee gestopt) Vol goede moed had onze bootsman, een jongen van 19 jaar, twee dagen aan de boot zitten sleutelen om hem weer fatsoenlijk aan het draaien te krijgen maar ter vergeefs... Twee uur eerder dan gepland vertrokken wij met de boot richting Witagron om bij eventuele vertraging niet te laat in de stad aan te komen. Met gelukkig een reserve motor aan boord, die we ook moesten gebruiken, kwamen we na 4,5uur aan op Witagron. We hadden grote hoop dat we een nieuwe bus gekregen hadden, zoals men dat in nederland zou regelen, maar ter vergeefs.. Het bus bedrijf vond het niet nodig een nieuwe bus te sturen maar haalde het onderstel gewoon onder de auto vandaan.. We hebben dus zonder achterwielaandrijving en met 40km per uur terug gereden naar Paramaribo. Na 6,5 uur kwamen we eindelijk aan in Paramaribo. Kapot van de reis en met hele mooie ervaringen zijn we meteen gaan slapen.
Vandaag mocht ik weer fris en fruit beginnen aan mijn een na laatste stageweek...
Zoals te lezen in dit te lange verslag hebben we weer een heerlijk weekend gehad in het mooie binnenland. We genieten volop en balen dan ook hard dat het einde steeds dichter bij komt!
Deze week gaat martijn nog op jeepsafari en gaan we vrijdag nog een keer samen naar het binnenland van Suriname. Met het vliegtuig!!

We hebben genoten en genieten nog steeds volop! Ja, een goed begin van 2014!

Veel liefs uit Suriname en tot blogs! xxx