Ons laatste weekend in Suriname

Hey hallo! Daar zijn we weer! Terug van weg geweest
De titel van deze blog zegt waarschijnlijk al genoeg.. Ook voor mij/ ons komt het einde steeds dichter bij en hebben wij de laatste week Suriname aangebroken.
Afgelopen weekend hebben wij doorgebracht op Palumeu. Een van de oorden van mijn stage in het binnenland. Met een vliegtuig bereik je het oord na ongeveer 70 minuten vliegen. Een tripje die ik zelf graag nog wilde maken en Martijn natuurlijk ook graag wilde laten zien.
Vrijdagochtend 11.00uur vertrok ons kleine vliegtuigje vanaf het lokale vliegveld Zorg en Hoop. Met een groep van 10 personen vlogen wij naar Palumeu voor een vierdaagse tocht. Eenmaal aangekomen werden wij verwelkomt door een lokale gids en onze METS-gids en gingen wij, na onze lodge bekeken te hebben, per boot naar een eilandje verder op. We hebben lekker geluncht op het eiland, genaamd Palawa, en de bedoeling was hier de middag door te brengen. Helaas gunde de Surinaamse weerman ons geen zon en hebben wij een groot deel van de middag regen gehad. Geen zonnen maar zwemmen in de regen. Na het bezoek aan Palawa-eilalnd brachten wij een bezoek aan het dorpje bij Palumeu. Een indianendorp. In dit dorp wonen ongeveer 200 inheemsen bij elkaar, een mengeling van Trio's en Wajana's. Twee indianenstammen van het binnenland.
We kregen een rondleiding en keken bij mensen thuis hoe zij woonden, welk werk zij verrichten en hoe zij de dag doorkwamen.
Ik heb zelf geprobeerd touw te weven maar helaas, zonder succes. Bij de inheemse mevrouw zag het er zo gemakkelijk uit, maar toen ik het zelf moest doen viel het zwaar tegen. In de avonduren, na een heelijk dinner, een presentatie van de gids en toen vroeg naar bed.

Zaterdag was het vroeg dag. Om 06.00uur verzamelde iedereen zich bij de steiger. Klaar voor een boottocht en flinke wandeling naar de Potihill. Met een goed gevulde maag begonnen wij onze tocht door de jungle richting de Potihill. We hebben weer een mooi stukje Suriname mogen zien en veel dieren gehoord en gespot! Vooral de apen die boven ons slingerden hebben indruk op ons gemaakt. Na ongeveer 2 uur lopen, met veel informatie van de gids over bomen en planten die als geneesmiddelen gebruikt worden, bereikten wij de voet van de berg.
Martijn en ik hadden de Voltzberg van vorige week nog in ons hoofd en waren ingesteld op een flinke klim naar de top van de berg. Het klimmen naar de top stelde niets voor vergeleken met de Voltzberg. Binnen 10 minuutjes lopen stonden we boven en keken we uit over een hoop brocolli. Het was een mooi plaatje wat ook zeer zeker in mijn hoofdje bijft zitten. Echter was het niet meer zo spectaculair omdat we de voltzberg en Brownsberg al vanaf de top gezien hadden. Toch was het de moeite waard.
Eenmaal terug bij de lodges hadden we een paar vrije uurtjes om bij te slapen. Uiteraard had Martijn hier andere ideeen over en besloten wij met z'n tweeen te gaan kanoën. Het samenwerken verliep wonderbaarlijk genoeg nog best goed maar uiteraard eindigde onze tocht in een groot watergevecht. Tja, we blijven toch kleine kinderen he! Heerlijk!
Na de "rustuurtjes" was het tijd voor een speedcursus Pijl en Boog schieten. De inheemsen gebruiken de pijl en boog tegenwoordig alleen nog om te vissen. Met hun pijlen schieten zij op vissen die tussen stenen zitten. Een erg populaire manier bij hen om het avondeten binnen te halen.
Martijn was goed in het pijl en boog schieten en raakte het doel, ik was helaas iets minder goed en raakte voornamelijk de grond. Toen de rest van de groep het wel gezien had, kwam de gids met het briljante idee om een nieuw doel te zoeken en een mango die rijp was uit de boom te schieten. EN ja hoor.. dat hoef je nu net niet tegen deze twee limbo's te zeggen. Met veel enthousiasme begonnen Martijn en ik op het nieuwe doel te schieten. En met succes! Martijn schoot de eerste Mango uit de boom!!
In de avond hebben we nog een boottochtje gemaakt waarbij we slangen gespot hebben! En ja, deze keer hebben we ze op afstand gehouden...

Zondag zijn we naar een eilandje genaamd Mabuka gevaren om hier onze dag door te brengen. We hebben hele mooie grote stroomversnellingen bezocht, lekker afgekoeld in het water en de jongens hebben de hele middag gevist. Het resultaat van het vissen: Heel veel kleine visjes gevangen door de "toeristen" en een grote Anjumara gevangen door een bewoner van Palumeu. Uiteraard waren de jongens hier wel even jaloers op! De Anjumara is de grootste roofvis die in dat gebied voorkomt.

Vanochtend hebben wij nog een bezoekje gebracht aan het dorp en nog enkele souveniertjes gekocht. Wat veel indruk op ons gemaakt heeft, was de school van het dorp. Een mooi gebouwtje, met goede materialen, die half leeg staat omdat er geen leerkrachten zijn.. Op dit moment zijn er twee juffen die les geven aan groep drie en groep vier. Verder zijn er geen docenten in de omgeving en gaan de overige kinderen van het dorp dus niet naar school. Leerkrachten uit Paramaribo zijn ook niet te motiveren om het binnenland in te gaan, aangezien het behoorlijk back to basic is en er nauwelijks een manier is om tussentijds terug naar Paramaribo te gaan. De middelen voor goed onderwijs zijn er wel, de handen helaas niet...
Na dit bezoek vlogen we terug naar Paramaribo en moe maar tevreden schrijf ik nu deze blog.

Het was weer een mooi weekend met veel indrukken. We hebben ons goed vermaakt en wanneer ik er aan denk dat dit ook voor mij de laatste keer binnenland was, kan ik wel huilen. Ook voor mij is het afscheid nemen nu begonnen. Iets waar ik echt een hekel aan heb! Vandaag heb ik al afscheid genomen van drie gidsen, morgen en woensdag neem ik afscheid van de rest van mijn stage.

Morgen en woensdag zijn mijn laatste stagedagen. Donderdag op vrijdag nacht vliegen wij samen met Raquel en Plien eindelijk naar Curacao om ons geweldige avontuur samen af te sluiten.
Korte blogs schrijven kan ik helaas niet echt meer, sorry hiervoor!
Voor de mensen die mijn blog tot op dit punt gelezen hebben: petje af! haha

Wij genieten nog even door van het mooie land en de lieve mensen en gaan vrijdag met veel plezier richting Curacao. Op 22 januari vliegen wij vanuit Curacao terug naar Suriname en op 23 januari vertrekken we dan echt vanuit Suriname richting Amsterdam. Op 24 januari in de ochtend landen wij op Schiphol waar ons mooie avontuur dan echt voorbij zal zijn. Snik snik!

Veel liefs van ons uit het land dat stiekem mijn tweede thuis werd!